İsmet Şeker: Oğullarının yoluna ortak olmaya gidiyordu

İsmet Şeker de hem Kobanê'nin çocuklarını kendi çocukları bildiği, hem de bir devrime tanıklık ederek ömrünün sohbaharını ilkbahara çevirmek isteği için düştü yola. Emekçiydi. Bu emekçiliğiyle devrimin inşasına katılmaktı niyeti. "İnşaat işçisiyim ben. Hele bir temelini atayım hastanenin, param nereye kadar yeterse. Mutlaka benim gibi duyarlı insanlar vardır. Onlar da devam ettirir" diyordu. 

Kobanê yolunda sadece yoldaşlar, gençler yoktu elbette. Ablalar, anneler, abiler, babalar da vardı...

"İsmet Şeker'le Amara Kültür Merkezi'nde beklerken tanıştım. Sohbet ettik, bir oğlunun Kobanê'de şehit düştüğünü, bir oğlunun da hala Rojava'da olduğunu anlattı bana…'' diye anlatıyor yol arkadaşlarından biri. Ailelerin sınırı geçmesine izin veriliyordu, ancak İsmet baba "Baba, istersen sen şimdi de geçebilirsin, ailelerin geçişine izin veriliyor'' sözlerine "Buraya beraber geldik, beraber geçeceğiz" diye karşılık verdi. Beraber çıktıkları yolda gençleri, evlatlarını yalnız bırakmadı…

İnşaat ustası olan İsmet Şeker, 19 Eylül 1960 yılında doğdu. Kobanê'nin özgürleştiği gün YPG savaşçısı oğlu Mustafa'yı kaybetti. Oğlunun ardından iki ay sonra anne Zahide Şeker de hayata veda etti. Birkaç ay içinde büyük iki kaybın sarstığı baba İsmet Şeker, yine de bir başkasının acısına derman olmayı, yarasını sarmayı ihmal etmedi ve Kobanê yoluna düştü. Amacı oğlunun savaşarak düştüğü toprakları görmek, Kobanê'nin bir avuç toprağını Gazi'ye, oğlunun mezarına serpmekti. Kobanê'ye hastane yapmak istiyordu.

Nazegül Bahar Boyraz, Cemil Yıldız gibi, İsmet Şeker de hem Kobanê'nin çocuklarını kendi çocukları bildiği, hem de bir devrime tanıklık ederek ömrünün sohbaharını ilkbahara çevirmek isteği için düştü yola.
Emekçiydi. Oturmasıyla, kalkmasıyla, konuşmasıyla, gülüşüyle, elleri ve yüzüyle emekçiydi. Aslında bu emekçiliğiyle devrimin inşasına katılmaktı niyeti. "İnşaat işçisiyim ben. Hele bir temelini atayım hastanenin, param nereye kadar yeterse. Mutlaka benim gibi duyarlı insanlar vardır. Onlar da devam ettirir" diyordu. Bir başka arzusu da Gazi Mezarlığında yatan oğlunun mezarının üzerine, uğrunda savaştığı Kobanê'nin toprağını koymaktı. Kalbinin bir köşesinde herkese anlatamadığı bir başka arzusu daha vardı: Oralarda bir yerde olan diğer oğlunu görmek.

Mahalle komşularından biri, "Öncesinde siyasetle ilgilenen bir insan değildi. Şiar'ın ölümünden sonra bir süre içine kapandı. Serkan Tosun'un babası Niyazi baba ile tanıştıktan sonra değişmeye başladı. Niyazi baba ile birlikte eylem ve etkinliklere gelmeye başladı. İsmet baba, Şiar'ın niçin Kobanê'ye gittiğini gayet net anlamıştı ve bu nedenle kendi de gitmek istiyordu. Bir tuğla da olsa bir şeyler yapmak istiyordu" diye anlatıyor onu.

İsmet Şeker, oğullarının yoluna yoldaş oldu, onları anladı, ancak anlamakla kalmadı, harekete geçti. Sımsıcak bir bağla bağlandığı Kobanê yolculuğunda, ölümsüzleşti...

*Portre dizimiz yarın Medali Barutçu ile devam edecek...

Kaynakça:
*Cesur Babam İsmet Şeker
*Kobanê'ye Gitmek 
*Hiçbir Düş Yarım Kalmayacak